Stefan de Vrij, stand-in bij Oranje én beste verdediger van de Serie A 2019/2020

4 augustus 2020 meldden de officiële social mediakanalen van de Serie A dat Stefan de Vrij benoemd was tot beste verdediger van de Italiaanse hoogste divisie. Deze benoeming komt voort uit statistieken van het statistiekbureau Stats Perform en is dus niet gebaseerd op meningen of stemmen.
Waar de 28-jarige verdediger in Italië naam maakt bij Internazionale, is het hem niet gelukt de afgelopen jaren een onbetwiste basisplek bij Oranje te bemachtigen. De Europa League-finalist is sinds de opmars van De Ligt en Van Dijk nauwelijks basisspeler in de belangrijke interlands.
Zijn laatste interland dateert alweer van 16 oktober 2018, een 1-1 gelijkspel bij onze zuiderburen. In deze wedstrijd mocht hij, mede door afwezigheid van Van Dijk, centraal achterin beginnen in een 3-5-2 (of 5-3-2) systeem.
Wanneer Koeman latere momenten voor een 3-5-2 systeem kiest, zoals de uitwedstrijd tegen Duitsland voor de EK kwalificatie, krijgt een linkspoot zoals Blind de voorkeur. Daarnaast zijn in 2019 meerdere wedstrijden gespeeld waarin Koeman in de 4-3-3 eveneens voor een linkspoot koos, zoals bijvoorbeeld Nathan Aké.
Laten we een blik werpen op de totale speeltijd in Oranje van deze centrale verdedigers.

Het is hierbij wel belangrijk om aan te geven dat De Vrij enkele keren geblesseerd was tijdens een interlandperiode, waarin hij wellicht minuten zou maken, zoals in september 2020. Daarnaast spelen Blind en Aké regelmatig als linksback.
Waar liggen de kwaliteiten van De Vrij? En waarom worden deze bij het Nederlands elftal niet of nauwelijks (meer) gebruikt?

Dat Stefan de Vrij kwaliteiten heeft is duidelijk. Met een goed optreden op het WK 2014 dwong hij een transfer naar Lazio Roma af. Na 4 jaar en 95 wedstrijden gespeeld te hebben in de hoofdstad van Italië, vertrok hij transfervrij naar Internazionale.
Sinds zijn komst is de verdediger onbetwiste basisspeler in het hart van de verdediging.
Het afgelopen seizoen speelde Internazionale onder Antonio Conte vooral in een 3-5-2 systeem, waar De Vrij veelal centraal stond in de driemans defensie. Inter staat bekend om het hoog druk zetten en de opbouw van de tegenstander vroeg te verstoren.

De bovenstaande tabel laat relevante statistieken zien van de Nederlander. De statistieken zijn tot stand gekomen door 136 centrale verdedigers met minimaal 900 minuten in de Engelse en Italiaanse hoogste competitie te vergelijken. Daarna zijn de waarden van De Vrij vergeleken met de gemiddelden van al deze spelers.
Verdedigend gezien presteert De Vrij qua tackles en het verdedigen van dribbels onder het gemiddelde. Daarentegen maakt hij weinig overtredingen. De twee onderste waarden laten een zeer positieve indruk achter. ‘Errors, dispossessed & turnover provoked’ houdt het aantal fouten en het aantal keer balverlies in.
‘NSxG’ laat zien dat hij de kans op een doelpunt van Inter met 14% verhoogt per 30 minuten balbezit. Dit is een hoge score voor een centrale verdediger. Met vier doelpunten en vijf assists in het afgelopen seizoen is hij bij zo’n 8% van de doelpunten betrokken (113 doelpunten in het seizoen 2019/2020).

Bovenstaand zijn van Matthijs de Ligt diezelfde statistieken te zien. Opvallend is dat de winnaar van de Golden Boy Award 2018 meer fouten maakt en balverlies lijdt dan zijn collega De Vrij. Daarnaast is de ‘NSxG’ van De Vrij aanzienlijk hoger dan die van De Ligt.
Op basis van deze statistieken speelt het voormalig Ajaxtalent gemiddeld minder luchtduels. Daarentegen is het slagingspercentage van het aantal gewonnen luchtduels wel hoger dan dat van De Vrij, namelijk zo’n 8%.
Tot slot is te zien dat De Ligt meer overtredingen maakt dan gemiddeld. Dit kan voortkomen uit het feit dat dit het eerste seizoen in een topcompetitie was voor de 20-jarige verdediger en het tempo hoger ligt dan in de Eredivisie.
Al met al laten de statistieken van De Ligt, naast het percentage gewonnen luchtduels, niet veel bijzonders zien.

Nu de statistieken van De Vrij en De Ligt vergeleken zijn, is het tijd om te kijken naar de statistieken van de aanvoerder van het Nederlands Elftal, namelijk Virgil van Dijk. De statistieken in de bovenstaande figuur laten zien dat Van Dijk niet voor niets als een van de beste verdedigers ter wereld wordt gezien.
Vooral de cijfers van het maken van overtredingen, het maken van fouten en het lijden van balverlies spreken in het voordeel van de oud speler van FC Groningen. Daarnaast wint hij maar liefst 83.4% van al zijn luchtduels.
De kans op een doelpunt van Liverpool wordt met Van Dijk in het veld met 16% verhoogd per 30 minuten. Daarnaast is de kans op een tegendoelpunt 6% lager per 30 minuten. Ook deze statistieken zijn beter dan die van De Ligt en De Vrij.

Aangezien de statistieken van De Vrij en De Ligt niet ver van elkaar liggen, is het antwoord op de vraag waarom De Vrij voor het Nederlands Elftal nauwelijks minuten maakt, nog steeds niet duidelijk. Tijd om deze vraag te stellen aan >Willem Haak, actief als journalist met onder andere werkervaring bij Eurosport, Nu.nl en host van een podcast over het Italiaanse voetbal. Daarnaast is hij trouw volger van de Serie A en fan van Internazionale.
Volgens Haak heeft De Vrij zich in de jaren sterk ontwikkeld en is hij vele malen beter dan toen hij de transfer van Feyenoord naar Lazio maakte. Hij heeft zich ontwikkeld tot een echte leider. Bij Lazio kwam hij terecht in een systeem met een driemans defensie. Hierin was hij de centrale man waarbij hij de opbouw moest verzorgen.

“De Ligt is jonger, heeft meer potentie en kan nog beter met ruimte in de rug spelen.”

Door zijn ontwikkeling verdiende hij een transfer naar Internazionale, waar Spalletti de trainer was. Internazionale was toen net overgenomen. Spalletti hanteerde een 4-3-3 systeem. Hij werd echter in mei 2019 ontslagen.
De volgende trainer, Conté, hanteerde een 3-5-2 systeem. Hierdoor kwam De Vrij terug op de positie waar hij zich bij Lazio zo goed had ontwikkeld. In deze rol is hij volgens Haak op zijn best en speelt hij regelmatig topspitsen uit de wedstrijd. Daarnaast wordt De Vrij als leider gemist als hij afwezig is.
Toch is het volgens Haak niet gek dat De Ligt steeds maar de voorkeur krijgt. Hij is jonger, heeft meer potentie en kan nog beter met ruimte in de rug spelen. Bovendien is De Ligt fysiek sterker dan De Vrij. Daarnaast speelde De Ligt wekelijks in een 4-3-3 systeem, wat uiteraard de formatie is die bij het Nederlands Elftal gehanteerd wordt.
Goed om te weten is dat Pirlo, de nieuwe trainer van Juventus, waarschijnlijk een driemans defensie wil gaan hanteren. Het voordeel dat De Ligt dus in hetzelfde systeem speelt als het Nederlands Elftal, valt hierbij hoogstwaarschijnlijk weg.

Nu Frank de Boer aan het begin staat van zijn periode als bondscoach voor het Nederlands Elftal, is het wellicht tijd voor De Vrij om zijn kans te grijpen.
Wanneer De Boer voor hem naast de onomstreden Van Dijk kiest, kiest hij voor een verdediger die zich al jaren staande houdt in Italië. Daarnaast heeft De Vrij voetballend vermogen, leiderschapskwaliteiten en ervaring die goed van pas kan komen in de Nederlandse selectie met veel jonge talenten.
Als De Boer voor De Ligt kiest, kiest hij voor een fysiek sterke speler die bekend is met het spelen met ruimte in de rug. Daarnaast is hij nog jong, waardoor De Boer hem nog kan ‘kneden’. Tevens is De Ligt veel meer bekend met het 4-3-3 systeem, waarin hij zowel bij Ajax en zijn eerste jaar bij Juventus gespeeld heeft.
De bovenstaande punten lijken dan ook de redenen te zijn waar Koeman zijn keuzes op gebaseerd heeft, aangezien de statistieken minimaal in het voordeel van De Vrij spreken.
De komende interlandperiode betreft drie wedstrijden. Oranje speelt tegen Mexico, Bosnië-Herzegovina en Italië. Wie De Boer ook opstelt van de drie, ons defensieve hart is van wereldklasse.