Balletje balletje bij Oranje

Het Hollandse scheepskompas staat ondertussen op scherp afgesteld richting de tussenhaven van de halve finale. Of de ark van Louis ook nog aanmeert in de Amsterdamse grachten is even afwachten. Hoewel het spel van de eerste vier wedstrijden soms leek op beginnende scheurbuik zijn de eindresultaten gewoon indrukwekkend.
Met 12 doelpunten voor is het Nederlands elftal zonder twijfel het alfa aapje op de Corcovado-berg. Tel maar op, 5 goals uit open spel, 3 uit een standaardsituatie, 3 counters en die penalty van Huntorlaar stijf in het hoekje.
Mentalist van Gaal had voorafgaand aan de wedstrijd tegen het verdedigend ingestelde Costa Rica gekozen voor een aanvallende variant. Het was in dit strijdplan voor het eerst dat Louis van Gaal 3 spitsen uit zijn hoge hoed toverde. Met een vingerbeweging stond Dirk Kuijt plots rechts van het podium, of toch linksachter, onder, naast, ik weet het niet meer?
Een niet onbelangrijk onderdeel voor het slagen van een goocheltruc is de rol van de assistent. Ze bereiden voor, begeleiden en leiden de boel her en der wat af. Daar op de reservebank zaten Pat en Dan, handlangers in opleiding. Ze schreven druk mee en koekeloerden naar de grote meester. Als op een “hoek” van Rue de Saint-Louis speelden zij samen het “balletje balletje” vakkundig uit. De toerist uit Los Ticos had ergens de overtuiging dat hij het spel kon winnen, maar bleef achter met een diepe lege broekzak.

Dat er ook nog een joekel van een knaagdier (genaamd Tim Krul) uit het hoofddeksel sprong was voor het publiek, tsja, wel de grootste verrassing van de avond. De zaal ging staan en klapte minuten lang.

Een goocheltruc moet je misschien niet willen ontmaskeren. Magie en sprookjesbossen hebben hun bestaanszekerheid omdat je er in gelooft. Weet je de teugels der nieuwsgierigheid niet te bedwingen, dan is het verstandig om je te richten op een enkel element van het optreden. De truc van vandaag: de aanvalszone.
Een aanvalszone wordt in percentage van de linker, midden of rechterkant van het veld uitgedrukt. Hogere percentages zijn een indicatie dat het spel aanvallend vaker via een bepaalde richting verloopt. In de potjes tegen Spanje, Australië, Chili en Mexico lag het gemiddelde aan de linkerkant op 42,5% (M=42,5, Std=2,38) op het middenveld was dat 23,5% ( M= 23,5, Std=2,38) en aan de rechterkant schommelde dat rond de 34 % (M=34, Std= 2,31). De zone percentages met betrekking tot de wedstrijd van Costa Rica zagen er duidelijk anders uit. 34% links, 23% door het midden en 42% van de aanvallen van oranje liepen over de rechterkant.
In de onderstaande 2 tabellen zijn de percentages weergegeven. De groene stip in diagram 1 heeft betrekking op het gemiddelde van de eerste 4 WK wedstrijden. De blauwe stip is de aanvalszone tegen Costa Rica. In diagram 2 zijn de afzonderlijke percentages per land af te lezen.

Conclusie

Waar de eerste vier WK wedstrijden met een gezamenlijk gemiddelde van 42,5 procent meer leunde naar de linkerkant, lag in de wedstrijd tegen Costa Rica het gewicht van de aanval juist meer aan de rechterkant. Kunnen we de wisseltruc van Monsieur van Gaal met logica verklaren? Als we logisch gaan redeneren wel. Tegen Costa Rica werd er met 3 aanvallers gespeeld, waarvan Arjen Robben veelal aan de rechterkant te vinden was. Achter Robben stond ook nog eens de onverzettelijke Dirk Kuyt die als rechtsback/rechtshalf ook constant de rechtervleugel van Oranje bestreek. Wat is jouw visie in deze? Heb je een onthullend idee? Laat dan een reactie achter onder dit artikel.

Dit artikel is mede gemaakt door Remon Hendriksen.