Arsenal weer ten onder of eindelijk kampioen?

Het laatste kampioenschap van Arsenal dateert alweer uit het seizoen 2003/2004, waarin de ploeg geen enkele keer werd verslagen. Dit leverde Arsenal de bijnaam The Invincibles op. Sinds dat seizoen doen The Gunners ieder jaar mee voor de bovenste plaatsen, maar komen ze telkens toch niet invincible. Een grote factor die regelmatig wordt genoemd is de telkens terugkerende blessurelijst van Arsenal. Vorig seizoen eindigden de Londenaren op de derde plaats, en nu staan ze halverwege het seizoen bovenaan. Kunnen Wenger en co dit seizoen dan eindelijk vrij blijven van veel blessures en zich bekronen met een kampioenschap?
Dat Arsène Wenger een fantastische coach is, staat buiten kijf. Al decennia lang laat hij Arsenal fris en soms oogstrelend voetbal tentoonstellen. Hij pakt echter te weinig prijzen met zijn vaak zeer getalenteerde selectie. Een fenomeen waar Wenger vaak mee worstelt, is het hoge aantal blessures in zijn ploeg. Ieder seizoen raken wel een aantal van zijn steunpilaren geblesseerd en moet hij ze vervangen met mindere spelers of jonge talenten.

Blessures

Van de huidige teams in de Premier League spant Arsenal de kroon van blessureleed (sinds 2002) met gemiddeld maar liefst 72 blessuregevallen per jaar. Een kleine kanttekening bij deze getallen is dat alles waardoor een speler een dag mist in deze database een “blessure” wordt genoemd. Dus ook bijvoorbeeld een griepje in een week waarin er geen wedstrijd was. Bij Arsenal was echter slechts 4,3% van de blessures een ziekte.

Wenger kreeg (en krijgt) ook veel kritiek door het hoge aantal blessures in zijn selectie. Onder andere inspanningsfysioloog Raymond Verheijen verweet hem zijn spelers niet genoeg rust te geven, waardoor ze een grotere kans hebben geblesseerd te raken. ‘Door een verkeerde trainingsplanning stapelt de vermoeidheid zich op en kan er een blessurecrisis ontstaan’, zei hij over de “verouderde” aanpak van de coach van The Gunners. Omdat een vermoeide speler ook sneller ziek wordt, heb ik de ziektegevallen in de database laten staan.
De coach met de lange jas lijkt echter met de tijd mee te gaan. Naast het feit dat hij het in persconferenties als een van de eerste coaches in het topvoetbal over statistieken als Expected Goals heeft, heeft hij wellicht iets veranderd in zijn trainingsopbouw. Dit seizoen heeft Arsenal namelijk met relatief weinig blessures te kampen. Vooralsnog zijn er sinds augustus 26 blessures geweest in kamp Arsenal, wat historisch laag is voor The Gunners.

Zoals in tabel 1 te zien is, is Arsenal hard op weg om de minste blessures in een jaar op te lopen sinds in ieder geval 2002. Zeker omdat normaal gesproken de meeste blessures vallen in de eerste seizoenshelft. Met name de maand november speelt Arsenal vaak parten. Ook dit seizoen was november weer een aanslag op de fitheid van de selectie. De resultaten vielen in november dan ook tegen: uit drie wedstrijden werden slechts twee punten gehaald. In de overige maanden raakten er een stuk minder spelers geblesseerd dan gemiddeld, en waren de resultaten erg goed.

Natuurlijk is het ook van belang wíe er geblesseerd is, en voor hoe lang. Als er twintig blessures zijn, maar het zijn allemaal reservespelers dat slechts een week eruit ligt, is het een stuk minder dramatisch dan dat het halve eerste elftal niet kan spelen. Hiermee scoort Arsenal minder goed dit seizoen. Op dit moment staan Welbeck (hoewel hij vorig seizoen al geblesseerd raakte), Wilshere, Coquelin, Sanchez, Cazorla, Ospina en sinds afgelopen zaterdag Özil aan de kant met een blessure.
Op Ospina na zijn dat allemaal belangrijke spelers, die normaal gesproken niet zouden misstaan in de basis. Vooral het gemis van Coquelin en Özil op het middenveld is een aderlating. Het spel van Arsenal mist sinds Coquelin op 23 november geblesseerd raakte de agressiviteit en verdedigende kwaliteiten die de Franse verdedigende middenvelder altijd meebrengt. De onvolprezen statisticus Michael Caley liet laatst op Twitter het verschil zien tussen de defensie van Arsenal mét en zonder Coquelin.

How has Arsenal's defense been since Francis Coquelin went down? Not great Bob. pic.twitter.com/NdkIHsyFYx

— Michael Caley (@MC_of_A) 12 januari 2016

Deze illustratie laat zien dat Arsenal zonder Coquelin veel gevaarlijkere kansen tegen krijgt. Waar ze voor zijn blessure ongeveer 0,7 doelpunten per wedstrijd tegen zouden moeten krijgen op basis van de kansen die de tegenstander creëerde (xGA = Expected Goals Allowed), zitten ze sinds 23 november op ongeveer 1,2 goals tegen per wedstrijd. En het is ook niet zo dat de tegenstanders in deze periode toevallig erg goed waren.
Van het huidige linkerrijtje kwam namelijk alleen Manchester City op bezoek in Londen. Mede dankzij dit relatief makkelijke schema heeft Arsenal deze tijd goed doorstaan, maar de komende vijf tegenstanders zijn respectievelijk Chelsea, Southampton, Bournemouth, Leicester City en Manchester United. En aangezien Coquelin nog minimaal vijf weken buitenspel staat, wordt dit een bijzonder interessante periode voor de titelkansen van The Gunners.
Özil speelt dit seizoen een zeer grote rol in het aanvalsspel van Arsenal. De aanvallende middenvelder in bloedvorm heeft in de Premier League al 16 (!) assists achter zijn naam staan. Ook was hij al drie keer het eindpunt van een aanval. Zijn gemis werd zondag pijnlijk duidelijk bij de 0-0 tegen Stoke City, waarin Arsenal amper gevaarlijk kon worden. Wanneer Özil hersteld is, is op dit moment nog niet bekend. Het is voor de supporters van Arsenal maar te hopen dat zijn blessure meevalt en dat de sterspeler de aanval van The Gunners snel weer komt versterken.

Verwachte eindstand Premier League

De meeste kenners denken dat de titelstrijd in Engeland een two-horse race zal worden tussen Arsenal en Manchester City, met Leicester en Tottenham als outsiders. Ook ons eigen Pi-rating model verwacht dat het vooral tussen Arsenal en Manchester City zal gaan, met Leicester niet ver daar achter. Arsenal heeft nu nog een kleine voorsprong, maar de komende weken zal duidelijk worden wie de grote favoriet is. Als de Londenaren het moeilijke programma zonder Coquelin en wellicht zonder Özil met niet al te veel kleerscheuren doorkomen, en als het mindere aantal blessures inderdaad geen toeval was, zouden ze de beker na dertien jaar zomaar weer omhoog kunnen tillen.