Bij deze willen wij PSV feliciteren. In één magistrale actie heeft de club alle journalisten, analytici, en andersoortige voorspellers voor schut gezet. In andere landen zijn ze veel minder vooruitstrevend. Daar gaat de koploper met 2 – 0, of hooguit 3 – 0 onderuit tegen een degradatiekandidaat, en dan meestal na een dubieuze rode kaart in de vijfde minuut. Vandaar geen voorspellingen deze ronde, alleen actuele standen. We moeten namelijk niet vergeten, we hebben het hier over de Eredivisie, een competitie als geen ander.
Spelers
Neem bijvoorbeeld de spitsen. In elke andere competitie heeft een topspits eens een lastige periode. En soms komt het voor dat een spits te oud is en zijn productie structureel in elkaar stort. Hier, in de Eredivisie hebben we daarentegen Luuk de Jong. Vorig jaar uitgelachen, nu één van de beste en meest productieve spitsen van de competitie.
En dan de verrassingen. Hirving Lozano. David Neres. Eerst lijken ze gewoon drie keer te goed voor de competitie, en dan storten ze in elkaar. Op zich een heel erg verstandige tactiek van de clubs. Zorg dat je spelers nooit te lang goed spelen, anders worden ze weggekocht door het buitenland.
Misschien is dat ook de verklaring van het seizoen van Nicolai Jørgensen en de reserveplaats van Amin Younes. Beiden vertrokken bijna tijdens de winterstop. Nu draait Feyenoord zo slecht dat ze de beste spits van afgelopen seizoen vooral in aantrekkelijkheid kunnen laten dalen door hem te laten spelen. Ajax daarentegen doet het wat beter, dus vooral geen risico nemen en Younes op de bank houden. Natuurlijk wel af en toe belonen met een inval beurt in de 90e minuut, maar verder…
Dit verklaart ook waarom Brandley Kuwas niet bij een topclub spelt. Hij is gewoon veel te consistent. Natuurlijk, hij is zo af en toe een wedstrijd onzichtbaar, maar verder speelt hij gewoon structureel goed en productief. Dan kan je als topclub beter een Gastón Pereiro hebben; dan weet je zeker dat het de helft van de wedstrijden niets is.
Goed, genoeg cynisme over de spelers. Ondanks wat oprechte frustratie moeten we accepteren dat ze meestal hun best doen. We hebben het over professionals, en de meeste van hen verdienen ons respect, ook als ze compleet door het ijs zakken.
Laten we ook vieren wat we wel hebben. Hirving Lozano gaat via de Eredivisie naar een top vijf competitie, Mason Mount zet zijn eerste echte stappen bij ons, Younes Namli kan zich bij ons ontwikkelen. We zijn top op zekere hoogte een kindercompetitie, en het is makkelijk om je te ergeren aan de kinderlijkheid die dat met zich meebrengt, maar als ze straks groot zijn, dan mogen we ook trots zijn op onze bijdrage. Net zoals Zlatan Ibrahimovic, Luis Suarez, Christian Eriksen en anderen nog steeds een beetje van ons zijn.
In dat licht kiezen we dan ook voor Hakim Ziyech als speler van de week. Hij speelde misschien niet zijn beste wedstrijd voor Ajax, maar hoe veel hij ook fout doet, hij doet ook veel goed. Met twee assists uit zeven key passes was hij ook tegen zijn oude broodheer SC Heerenveen de man bij Ajax. Misschien dat hij niet het maximale uit zijn mogelijkheden haalt, maar desalniettemin blijft hij één van de beste spelers van de competitie.
Teams
Waar mijn cynisme omtrent de spelers al schrijvende ietwat is gedaald, zit er nog genoeg gal in de vingers om het over het trainersgilde te hebben. Frank de Boer, Phillip Cocu, Giovanni van Bronckhorst. Voormalige topspelers. Alle drie ook landskampioen geworden met hun clubs. Maar zijn het goede trainers?
De Boer faalt in de topcompetities. Cocu zette Zinchenko structureel op de bank (of tribune), en slaagde er niet in om zijn team te behoeden voor de nederlaag van deze speelronde. Hij weet ook de verdediging niet op orde te brengen. Van Bronckhorst had eerst hulp van Dick Advocaat nodig. Vervolgens werd hij kampioen met een team waarin iedereen boven verwachting presteerde, maar nu lijkt hij teruggevallen naar het oude niveau.
De opvolger van De Boer had succes bij Ajax, maar faalde (gedeeltelijk) bij Dortmund. Daarna werd iemand aangesteld met enkele eerste divisie ervaring als trainer. Nu zegt dat niet alles; kijk bijvoorbeeld naar de succestrainers in Duitsland die uit lagere competities gehaald worden. Maar Marcel Keizer was ook in de eerste divisie geen succestrainer. Zijn de coaches aan de top niet gewoon zwak? (het is te vroeg om echt iets te zeggen over Erik ten Hag)
De mogelijkheid dat de topclub trainers matig zijn is jammer voor John van de Brom en John van ’t Schip. Coaches die in het verleden niet iedereen van hun keuzes konden overtuigen. Ondanks dat beide clubs deze ronde verloren draaien zowel AZ als Zwolle dit seizoen prima. Maar goed, hebben de Johns zich ontwikkelt, of zijn ze cyclopen in het land der blinden?
Hetzelfde geldt voor Maurice Steyn, Mitchell van der Gaag, en in mindere mate Stijn Vreven. Zijn zij nu zo goed, of de rest zo matig?
Natuurlijk is het ook te makkelijk om de schuld te geven aan de trainers. Ook zij doen hun best. Of ze nu goed zijn in het werk of slecht, ze willen er het beste van maken. Maar wie stelt hen aan? De bestuurders die vervolgens blijven zitten op het moment dat het fout gaat. Zitten op het pluche van de bestuurskamerstoel en/of de televisiecommentator stoel. Totdat de ploeg in echt zwaar weer komt en dan kan er natuurlijk geen tijd zijn voor afleiding. Voor dat moment is dat geen probleem.
Jezelf indekken is als bestuurder makkelijk. Stel een ex-voetballer aan als coach, een ex-clubman bij voorkeur. Dat is makkelijk te verkopen aan de supporters, en dan heb je minder uit te leggen wanneer hij faalt. Geen vragen over waarom je iemand als trainer hebt aangesteld met slechts enkele maanden/jaren praktijkervaring als coach na afloop van zijn profcarrière in plaats van iemand die jarenlang heeft gestudeerd op management. Maar goed, in de voetbalwereld gelden natuurlijk andere wetten…
Wat dat betreft een compliment aan NEC en Danny Hoekman. Zonder het altijd met hem eens te zijn, kun je alleen respect hebben voor de progressieve geest die momenteel in Nijmegen heerst. Ja, met Peter Hyballa liep het verkeerd af, en ook met Pepijn Lijnders loopt het nog niet vlot, maar ze durven, en ze proberen.
Ook de bookmakers werden verrast door de resultaten. We gaan dan ook niet moeilijk doen deze speelronde. Team van de week: Willem II. Geen voorspellingen over of ze nu veilig zijn of niet. Het is de Eredivisie, dus als FC Twente nu het Gert-Jan Verbeek effect gaat voelen en de volgende zeven wedstrijden wint hoeft niemand verbaast op te kijken. Maar wat er ook gebeurd, dit pakken ze de mannen van Reinier Robbemond niet meer af.
Bonus
Als bonus bieden we een visualisatie van de woorden van Karim El Ahmadi en Giovanni van Bronckhorst eerder dit seizoen na de Europese wedstrijden tegen Shakhtar en Napoli. De Rotterdammers zaten er namelijk zo dicht bij, en het gat met de top is niet zo groot, en er zat meer in.
Tja. Minder zat er inderdaad niet in.
Maar niet te wanhopen. We houden een land als Polen, met tweeënhalf keer zo veel inwoners als Nederland gewoon onder ons. En een competitievernieuwing is niet nodig, want outsider voor het WK België staat ook onder ons.
Vooruitblik
De vooruitblik was vorige week bijna perfect. De wedstrijd Willem II – PSV stond niet aangemerkt als een spannend affiche. Daar viel dan ook de grootste score te noteren deze speelronde. Vandaar presenteren we dan ook met groot vertrouwen de vooruitblik op speelronde 28.
In het bovenstaande zijn we cynisch geweest over spelers, trainers, voetbalbestuurders, en het Nederlandse voetbal in het algemeen. Maar de werkelijkheid is dat ook de bestuurders, en iedereen in het wereldje, vooruit wil. Naar boven. Naar de top. Het ontbreekt misschien aan competentie, maar op een enkele uitzondering na is de motivatie er zeker.
Laten we dan in de analyse nog één laatste stap omhoog gaan. Naar de mensen die de bestuurders verantwoordelijk kunnen houden. Dat zijn wij zelf. Voor een deel de supporters, maar vooral ook de schrijvers. De media. We slagen er niet in om de juiste mensen verantwoordelijk te stellen voor het afglijden van het Nederlands voetbal.
En zelfs als we een keer de juiste persoon op de korrel hebben, dan verliezen we al snel weer de aandacht aan de homofobie van commentatoren (wat natuurlijk oprecht vele malen erger is dan het afglijden van onze nationale competitie), de hoed van één van onze meest succesvolle spelers, of een speler die een broodje kroket eet.
Maar, ook wij doen ons best. Volgende week zijn we dan ook weer terug met hopelijk een optimistischer verhaal. Maar, mochten er vragen of suggesties zijn om onze wekelijkse rubriek te verbeteren, dan horen wij het graag.
Noot: Statistieken in dit artikel zijn tenzij anders aangegeven mogelijk gemaakt door Opta en geraadpleegd via WhoScored.
Nog geen reacties
Geef je mening Cancel