11 miskopen na een goed WK

Met het WK ten einde is het weer tijd voor de transferperikelen van alle voetbalclubs. Iedereen is op zoek naar de ideale versterkingen en dat het liefst voor een mooie lage prijs. Een goede indicatie voor het halen van een speler is het achter de rug hebben van een goed WK. Excelleren op het wereldkampioenschap kan namelijk een mooie aanwijzing zijn voor de kwaliteit van spelers. Zo is er al interesse in WK-uitblinkers als Harry Maguire, Aleksandr Golovin en Daniel Arzani.
De vraag is natuurlijk hoe goed het is een speler te kopen met als reden dat die speler een goed eindtoernooi achter de rug heeft. Het kan goed uitpakken, maar er zijn tal van voorbeelden van spelers die na een goed WK een transfer maken maar in de geschiedenisboeken staan als miskoop.
Hieronder een lijst met elf spelers die een goed WK speelden, maar niet wisten te overtuigen bij hun nieuwe club.

Milenko Ačimovič (van Rode Ster Belgrado naar Tottenham Hotspur)

In 2002 kondigde Tottenham Hotspur trots aan dat het Milenko Ačimovič had overgenomen van Rode Ster Belgrado. Die trots leek terecht, want Ačimovič had indruk gemaakt op het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea. Er werd weliswaar verloren van Spanje, Zuid-Afrika en Paraguay, maar de aanvallende middenvelder onttrok zich aan de malaise en er kwam veel interesse in de Sloveen.
Tottenham trok uiteindelijk aan het langste eind. In Londen kwam hij niet verder dan 17 wedstrijden. Hierin scoorde hij niet, wat wel had gemoeten vanwege zijn infame misser voor open doel tegen Fulham. De rest van zijn carrière bracht Ačimovič door bij Lille, Al-Ittihad en Austria Wien.

Khalid Boulahrouz (van Hamburger SV naar Chelsea)

José Mourinho kondigde de transfer van Khalid Boulahrouz voor 12 miljoen euro 2006 aan na het WK 2006 en vertelde de aanwezige journalisten dat hij de Nederlander zag als optie voor alle posities achterin, zowel links, rechts als centraal. Hij kreeg het voor verdedigers ongebruikelijke rugnummer negen toegewezen en begon goed aan zijn periode in Londen.
Langzamerhand kwam hij minder in de plannen van Mourinho voor. Centraal achterin kregen John Terry en Ricardo Carvalho de voorkeur boven Boulahrouz. Bij een blessure van Carvalho kwam zelf middenvelder Michael Essien achterin terecht. Na een verhuurperiode bij Sevilla liet Boulahrouz Chelsea in 2008 achter zich, toen hij voor 5 miljoen naar VfB Stuttgart trok.

Denílson (van São Paulo naar Real Betis)

Internazionale verbrak in 1997 het transferrecord, toen de Italiaanse club 28 miljoen euro betaalde voor Ronaldo. Real Betis ging hier na het WK 1998 overheen door omgerekend 31,5 miljoen over te maken naar São Paulo voor de kersverse wereldkampioen Denílson. In Sevilla moest hij de aanval van extra impulsen voorzien.
De Spanjaarden dachten met de Braziliaan goud in handen te hebben, maar het zou anders lopen. In zijn tweede seizoen bij Betis degradeerde de club naar de Segunda División en Denílson werd een tijdje verhuurd aan Flamengo. Na zijn terugkeer moest de dribbelaar Betis helpen weer te promoveren, maar hij wist maar één doelpunt te maken in een half seizoen.
Op het hoogste niveau figureerde hij veelal als invaller en in 2005 verliet hij Betis voor Girondins de Bordeaux.

Salif Diao (van CS Sedan naar Liverpool)

Senegal was een van de grote verrassingen op het WK 2002. Het Afrikaanse land debuteerde op het wereldkampioenschap en tegen ieders verwachting in haalde het de kwartfinales, waarin Turkije met 0-1 te sterk was. Salif Diao van CS Sedan scoorde in de groepsfase tegen Denemarken en dat was voor Liverpool genoeg reden om de Senegalees binnen te halen voor zo’n 7,5 miljoen euro.
In zijn eerste seizoen speelde de controleur nog 40 officiële wedstrijden, maar het jaar erna slechts zeven. Na nog veertien officiële duels (in totaal drie goals) en onsuccesvolle verhuurperiodes bij Birmingham City en Portsmouth nam Stoke City de middenvelder transfervrij over.

El Hadji Diouf (van RC Lens naar Liverpool)

Een andere smaakmaker van Senegal maakte in de zomer van 2002 na het succesvolle WK eveneens de overstap naar Liverpool. El Hadji Diouf kwam voor 15 miljoen euro over van RC Lens. De aanvaller werd in Japan en Zuid-Korea opgenomen in het All-Star Team van het toernooi. Met Diouf in de aanval hoopte coach Gérard Houllier een gooi naar de titel te kunnen doen.
In zijn eerste thuiswedstrijd scoorde hij direct tweemaal tegen Southampton. Hierna moesten de fans echter zeven maanden wachten voor hij weer tot scoren kwam. Hierna maakte hij geen doelpunten meer in bijna anderhalf jaar.
Jamie Carragher noemde Diouf ‘een van de slechts spitsen in de geschiedenis van Liverpool’ en de Senegalees vertrok na twee seizoenen voor 4,8 miljoen euro naar Bolton Wanderers.

Wij zijn nieuwsgierig: wat vindt jij de grootste miskoop op basis van een WK? Laat het onderaan dit artikel weten via een comment.

Asamoah Gyan (van Stade Rennes naar Sunderland)

Op het WK 2010 haalde Ghana de kwartfinale. Hier sloeg Luis Suárez de bal uit het doel, waardoor Asamoah Gyan vanaf elf meter de kans had de winnende treffer binnen te schieten. Dat mislukte en na strafschoppen verloor Ghana van Uruguay. Toch was Gyan een van de helden van Ghana dit toernooi. In de groepsfase scoorde hij tegen Servië en Australië en in de achtste finales maakte hij in de 93e minuut de winnende tegen de Verenigde Staten.
Sunderland nam de aanvaller voor 16 miljoen over na het toernooi. Gyan maakte tien doelpunten in de Premier League, maar werd uiteindelijk voor maar €7,5 miljoen verkocht. Dat betekent een verlies van 8,5 miljoen euro voor Sunderland.

Andreas Isaksson (van Stade Rennes naar Manchester City)

Nederlandse voetbalfans kennen Andreas Isaksson voornamelijk als doelman van PSV vier seizoenen lang, maar daarvoor had de 133-voudig Zweeds international een mooie transfer te pakken naar Manchester City.
Na het WK van 2006 verkaste hij voor drie miljoen naar City, waar hij David James moest doen vergeten. Dat lukte hem nimmer. Mede door blessures aan zijn knie en enkel speelde hij respectievelijk veertien en vijf competitieduels per seizoen en het lukte hem niet de critici te overtuigen. De Zweedse sluitpost nam aan het einde van het seizoen 2007/08 afscheid en speelde zijn laatste wedstrijd tegen Middlesbrough, waarvan met liefst 8-1 verloren werd.
Bij PSV, Kasımpaşa en Djurgårdens IF lukte het hem daarna wel om eerste keuze onder de lat te worden.

David Odonkor (van Borussia Dortmund naar Real Betis)

Dit is de tweede keer dat Real Betis voorkomt in deze lijst. Na Denílson had de club uit Sevilla genoeg vertrouwen om nogmaals een WK-uitblinker te halen. David Odonkor in 2006 had een goed seizoen achter de rug bij Borussia Dortmund en werd verrassend opgenomen in de WK-selectie van gastland Duitsland. Hij mocht vier keer invallen en gaf tegen Polen een assist op Oliver Neuville voor het enige doelpunt van het duel.
Real Betis maakte 6,5 miljoen euro over naar Dortmund en had veel vertrouwen in Odonkor. In zijn eerste seizoen kwam hij door een knieblessure niet verder dan dertien optredens en later stond hij nog viermaal lang langs de kant door zijn knieproblemen. In 2011 verliep zijn verbintenis en verkaste hij naar Glasgow Rangers.

Divock Origi (van Lille naar Liverpool)

Bondscoach Marc Wilmots nam de jonge Lille-aanvaller Divock Origi mee naar het WK 2014, met slechts drie oefeninterlands achter zijn naam. Op het toernooi zelf mocht hij driemaal invallen (één doelpunt) en tweemaal in de aanval starten op de plek van Romelu Lukaku. De kwartfinale bleek het eindstation. Niet voor Origi, want hij werd na het toernooi voor 12,5 miljoen euro gekocht door Liverpool.
In Engeland kwam het er nog niet echt uit bij de aanvaller. Hij werd eerst terugverhuurd aan Lille, waar hij goed speelde. Bij Liverpool zelf kwam hij tot 12 treffers in 51 wedstrijden, te weinig voor een aanvaller. Vorig seizoen bracht hij door op huurbasis bij VfL Wolfsburg. Het is de vraag of de Belg nog door gaat breken op Anfield.

James Rodríguez (van AS Monaco naar Real Madrid)

Heel Monaco beleefde in het seizoen 2013/14 veel plezier van de Colombiaanse spelmaker James Rodríguez. Hij ging dan ook in bloedvorm naar het WK. In Brazilië speelde hij goede wedstrijden tegen Griekenland (één goal), Ivoorkust (één goal), Japan (één goal), Uruguay (twee goals) en Brazilië (één goal).
Hij werd topscorer van het toernooi en de eerste treffer tegen Uruguay werd verkozen tot mooiste doelpunt van het toernooi. Real Madrid nam contact op met AS Monaco en betaalde 75 miljoen voor de middenvelder. Zijn eerste seizoen was erg goed, met 17 doelpunten in alle competities. De jaren erna haalde hij er maar acht en elf en hij was minder verzekerd van een basisplaats.
In de zomer van 2017 werd hij voor twee jaar verhuurd aan Bayern München.

Oleg Salenko (van Logroñés naar Valencia)

Salenko geldt vaak als het ultieme voorbeeld dat in de voetballerij één zwaluw nog geen zomer maakt. De Russische aanvaller won de Gouden Schoen op het WK 1994, mede dankzij vijf doelpunten tegen Kameroen, tot op de dag van vandaag nog steeds een WK-record. Ondanks zijn doelpunten viel Rusland uit in de groepsfase.
Valencia haalde Salenko hierna naar haar club in de hoop veel goals binnengehaald te hebben. Dat liep uiteindelijk helemaal anders. Hij kon niet overtuigen in Oost-Spanje en na één seizoen mocht hij weer vertrekken. Glasgow Rangers nam hem hierop over. Later kwam hij in dermate financiële problemen dat hij zijn Gouden Schoen verkocht voor circa 400.000 euro.