Halverwege februari werd duidelijk dat Hakim Ziyech na dit seizoen naar Chelsea verkast. De Londenaren hebben na een transferban eindelijk weer toe kunnen slaan op de transfermarkt.
In het huidige seizoen staat Chelsea met veel jonge talentvolle spelers op een vierde plek in de Premier League. Na een moeizaam begin met vijf punten uit de eerste vier wedstrijden, werd al snel de weg naar boven ingeslagen.
In wat voor team komt Hakim Ziyech terecht? En welke tactiek hanteert Frank Lampard?
De selectie
Toen Chelsea-legende Frank Lampard in de zomer werd aangesteld als trainer, werd al snel duidelijk dat dit geen makkelijke klus zou worden. Met Derby County liep hij promotie naar de Premier League op een haar na mis, door in het Wembley Stadium met 2-1 te verliezen in de finale van de play-offs.
Dit deed hij met een elftal wat bestond uit een mix van spelers met ervaring en jonge talenten, waaronder de gehuurde Chelsea-talenten Fikayo Tomori en Mason Mount. Dit seizoen werkt Lampard bij Chelsea eveneens met een mix van ervaren en talentvolle spelers.
Voorafgaand aan het seizoen waren de verwachtingen echter niet heel hoog. De vraag of de jonkies het niveau wel aankonden kwam regelmatig voorbij. Lampard heeft het tegendeel bewezen, aangezien juist het opstellen van talenten de hoofdreden is voor het aantrekkelijke spel.
In het huidige seizoen zijn de talenten Mason Mount en Tammy Abraham zo goed als verzekerd van een basisplaats. Zij zijn samen goed voor negentien doelpunten in de Premier League. Daarnaast hebben de 22-jarige Fikayo Tomori en 20-jarige Reece James ook al respectievelijk vijftien en elf basisplekken achter hun naam staan in de Premier League.
Christian Pulisic, die in januari 2019 van Borussia Dortmund is overgenomen voor 64 miljoen Euro, is goed voor vijf competitiedoelpunten in zestien wedstrijden. Dan hebben we het nog niet eens gehad over hét megatalent Callum Hudson-Odoi. Mede door blessureleed is hij nog niet verder gekomen dan 770 speelminuten in competitieverband.
Tot slot beschikt Chelsea over de achttien-jarige Billy Gilmour die al negen keer minuten heeft mogen maken in de hoofdmacht van Chelsea, waaronder een basisplek in de 4-0 gewonnen wedstrijd tegen Everton.
Naast talenten heeft Chelsea ook enkele meer ervaren spelers, zoals aanvoerder César Azpilicueta, keeper Kepa, Willian, Jorginho, Pedro, Olivier Giroud en N’Golo Kanté. Echter komen Pedro en Giroud minder aan spelen toe onder Lampard.
Aanvallend ingestelde spelprincipes
In het aanvallende spel zijn twee spelprincipes vaak terug te zien, namelijk het spelen ‘tussen de linies’ en het kiezen van ‘diepte voor breedte’. Wanneer Chelsea in een 4-3-3 opstelling speelt, is het aanbieden tussen de linies vooral de taak van de linker- en rechtermiddenvelder.
De controleur is vaak degene die in de opbouw de bal wil hebben, aangezien centrale verdedigers Kurt Zouma, Fikayo Tomori en Antonio Rüdiger aan de bal minder kwaliteit hebben. We nemen de 4-0 gewonnen wedstrijd tegen Everton, waar twee van de vier doelpunten voortkwamen uit een speler die de bal ontving tussen de linies.
In de bovenstaande drie figuren is te zien hoe de aanval voorafgaand aan de 1-0 werd opgezet.
In figuur 1 kiest Zouma, linkercentrale verdediger van Chelsea, gedurfd voor een bal vooruit op Gilmour. Hij had namelijk ook voor zekerheid kunnen kiezen en de bal terug naar keeper Kepa kunnen spelen.
Door deze bal heeft Gilmour veel ruimte, omdat de vleugelverdedigers van Chelsea het veld groot houden. Everton komt hierdoor in een ondertal situatie, omdat zij met vier middenvelders vijf spelers van Chelsea moeten verdedigen.
De linker- en rechtermiddenvelder van Everton zijn de vleugelverdedigers van Chelsea aan het verdedigen, terwijl de twee controlerende middenvelders dit bij de twee overige middenvelders van Chelsea doen. De spits van Everton had de passlijn naar Gilmour af moeten schermen. Daarmee zou Zouma gedwongen worden om linksback Marcos Alonso of keeper Kepa in te spelen. Hij doet dit niet, waardoor Gilmour wordt ingespeeld en de bal open aanneemt.
Wat daarna gebeurt, is in figuur 2 en 3 te zien. Gilmour kiest voor een diepte-pass op Mount in plaats van een breedtepass op één van de twee vleugelverdedigers. Hiermee versnelt hij het spel onmiddellijk en wordt met één pass vier middenvelders van Everton uitgespeeld. Mount zakt uit tussen de linies, neemt aan en speelt Pedro in.
Door een loopactie langs de lijn van Marcos Alonso, creëert Chelsea een twee tegen één situatie. Everton-verdediger Sidibé durft niet in te stappen op Pedro, waardoor hij terug kan spelen naar Mount.
Mount bewijst vervolgens zijn talent en rondt voortreffelijk af.
De 2-0 startte eveneens bij Gilmour, de achttien-jarige controleur van Chelsea. In Figuur 4 en 5 is te zien hoe hij ondanks drie tegenstanders toch de oplossing vooruit zoekt. Hij speelt met een dieptepass de bal in op spits Olivier Giroud die zich tussen de linies aanbiedt. Everton verdediger Holgate dekt niet door, waardoor de Fransman de bal eenvoudig laat vallen op Barkley.
Figuur 6 laat zien hoe Barkley zijn ploeggenoot met een steekbal voor de keeper zet, waarna de Spanjaard Pedro zijn achtste competitiedoelpunt maakt.
In de 4-3-3 formatie zijn het vaak de nummer 8, 10 of 9 posities die zich aanbieden tussen de linies. Echter is Chelsea ook zes Premier League duels gestart in een 4-2-3-1 formatie. Opvallend is dat in deze formatie een belangrijke rol is weggelegd voor de rechts- en linksback, omdat Chelsea in de 4-2-3-1 formatie graag de vleugels gebruikt om kansen te creëren.
Als we kijken naar de keuze voor dit systeem, valt het op dat Lampard het gebruikt tegen verdedigend ingestelde tegenstanders, zoals bijvoorbeeld Crystal Palace, Aston Villa en Burnley. Dit soort ploegen zakken graag in, waardoor tussen de linies nauwelijks ruimte vrijkomt.
Met aanvallend ingestelde vleugelverdedigers en een 1,91 meter lange spits als Abraham, heeft Chelsea een goed alternatief om dit soort ploegen te bestrijden. We nemen de 1-0 tegen Aston Villa van Tammy Abraham als voorbeeld.
In Figuur 7 is te zien dat vleugelverdedigers James en Azpilicueta in balbezit hoog staan opgesteld. James biedt zich aan op het middenveld, terwijl Azpilicueta tegen de laatste lijn van Aston Villa staat. James wordt ingespeeld, waarna hij open draait en Willian inspeelt.
De Braziliaan kiest niet voor een actie, maar speelt terug op James.
In Figuur 8 is te zien dat Chelsea genoeg spelers voor het doel van de tegenstander heeft, inclusief de linksback. Een afgemeten voorzet wordt gegeven door James, waardoor Tammy Abraham de 1-0 aantekent.
Kwetsbaar
In verdedigend opzicht is de speelwijze van Chelsea niet zonder gevaar. Veel spelers voor de bal, de links- en rechtsback staan beide hoog opgesteld en veel druk op de bal in de omschakeling hebben er mede voor gezorgd dat Chelsea in de Premier League al 39 doelpunten heeft moeten incasseren.
Ook in Figuur 10 is weer te zien dat Chelsea veel ruimte weggeeft door het aanvallende spel. De vleugelverdedigers staan hoog opgesteld waardoor de zijkanten nauwelijks gedekt worden. Als Aston Villa een bal in de ruimte aan de zijkant geeft, zal een van de centrale verdedigers van Chelsea deze moeten verdedigen.
Het is taak van de controlerende middenvelder(s), bijvoorbeeld Kanté, om waar nodig als derde verdediger te fungeren om een ondertalsituatie te voorkomen.
Kwaliteiten Ziyech
Ziyech zal met zijn kwaliteiten ongetwijfeld van toegevoegde waarde zijn voor Chelsea. De kwetsbaarheden van Chelsea kunnen echter wel van invloed zijn op de toekomstige positie van de Marokkaans international. In het 4-3-3 systeem speelt Chelsea graag met diepgaande vleugelspelers, terwijl Ziyech bij Ajax als hangende rechtsbuiten veelal de bal in de voeten vraagt.
Op de nummer 8 en 10 positie kan hij meer zijn kwaliteiten gebruiken, door het tussen de linies komen en gevaar stichten rondom het doel van de tegenstander. In de omschakeling zal Chelsea wel moeten zorgen voor voldoende verdedigende kwaliteit, aangezien een middenveld met bijvoorbeeld Ziyech, Barkley en Gilmour kwetsbaar zal zijn.
N’golo Kanté zou hiervoor een goede oplossing kunnen zijn. Op deze posities kan hij niet alleen gevaarlijk zijn rondom het zestienmetergebied, maar bijvoorbeeld ook met een steekbal zoals Barkley in de figuren 4, 5 en 6 laat zien.
In het 4-2-3-1 systeem zou Ziyech als rechter aanvallende middenvelder of als nummer 10 kunnen fungeren. Als nummer 10 heeft hij twee controleurs achter zich, waardoor het verdedigende werk kan worden opgeknapt en hij rond kan zwerven.
De meest ideale positie is wellicht wel die van rechter aanvallende middenvelder, aangezien dé kwaliteit van Ziyech toch wel zijn indraaiende voorzetten zijn. Deze kan hij geven op plekken zoals bijvoorbeeld James dit in figuur 8 doet.
Zoals Ajax-backs Noussair Mazraoui en Serginho Dest loopacties langs de lijn maken, kan Ziyech wellicht bij Chelsea met Reece James of César Azpilicueta een koppel aan de rechterflank vormen.
Nog geen reacties
Geef je mening Cancel