Als je naar de bovenstaande grafiek van WhoScored kijkt, zou je haast denken dat Louis van Gaal niet op het CDA, maar de SP stemt en dit wil vertalen naar zijn voetbalfilosofie. Maar liefst 43% van de aanvallen bij Manchester United dit seizoen gaan namelijk via de linkerkant. Daar staat tegenover dat slechts 27% door de as gaat en 31% vanaf de rechterkant. Hoe kan het dat er bij Manchester zoveel vaker over links gevoetbald wordt dan over rechts? We zochten het uit.
Statistieken en screenshots in dit artikel zijn verkregen via Opta, WhoScored en StatsZone.
Speelwijze Manchester United
Manchester United speelt zijn wedstrijden in een 4-2-3-1 formatie met een zogenaamde dubbele pivot (Schweinsteiger-Schneiderlin/Carrick). Met naar-binnen-trekkende ‘buitenspelers’ (Memphis en Mata), zowel een linksbenige als een rechtsbenige centrale verdediger (Blind en Smalling) en Rooney als diepste spits. In balbezit lijkt het 4-2-3-1 systeem van Manchester United meer op een 4-2-2-2 met twee controleurs, twee aanvallende middenvelders en twee aanvallers, aangezien Memphis een stuk ‘hoger’ speelt dan Mata en de Spanjaard zich veelal terugtrekt naast de centraal spelende Ander Herrera.
Als we kijken naar de balcontacten van Mata, zijn deze balcontacten veel centraler op het veld dan de balcontacten van Memphis. Zie linksboven en rechtsboven de balcontacten van Memphis in de laatste twee competitiewedstrijden tegen Swansea City en Liverpool, linksonder en rechtsonder de balcontacten van Mata tegen diezelfde tegenstanders. Terwijl Memphis echt aan de buitenkant begint en vanaf daar (met de bal aan de voet) naar binnen trekt, fungeert Mata in deze rol meer als extra centrale aanvallende middenvelder. Vanaf die positie komt Mata in zijn geliefde, centrale ruimte en moet hij zorgen voor de steekpasses.
Opbouw
Niet alleen de positie van de buitenspelers geeft antwoord op de vraag waarom veel over de linkerkant gaat bij Manchester United. De pass naar de buitenspelers is vaak geen directe pass van de keeper, maar de keuzes van de keeper spelen wel een rol. Vaak zoekt de keeper in een voetballend team als United de centrale verdedigers voor het opbouwen van een aanval. In de wedstrijd tegen Swansea City speelde doelman Sergio Romero zeven keer Daley Blind aan en geen één keer Chris Smalling. In de wedstrijd tegen Liverpool vond doelman David De Gea zeven keer Daley Blind en slechts één keer Chris Smalling.
Bij United zijn ze natuurlijk niet ‘Blind’ en weten ze dat de Nederlander een uitstekende passer is en hij mede daarom in het centrum terecht is gekomen. Door die kwaliteit van Blind wordt Smalling minder betrokken in de opbouw en verloopt deze dus veelal via Blind. De Nederlander functioneert als de opbouwende centrale verdediger en Smalling als de echte verdediger, de mandekker.
Nadat Daley Blind de bal heeft ontvangen kiest hij relatief vaker voor een pass vooruit dan Smalling. Als Smalling de bal al ontvangt kiest hij vaak voor een bal terug of, je voelt hem aankomen, een pass naar de linkerkant. Zie hieronder de passes van Smalling in de wedstrijden tegen Swansea City en Liverpool.
Hoewel ook Blind soms kiest voor een pass in de breedte, gaan zijn passes over het algemeen meer links-vooruit, wat de opbouw van het links georiënteerde Manchester United goed verklaart. Als de linksbenige Blind opendraait, kan hij eenvoudig het spel richting de linkerkant hervatten.
PSV
In de Champions League-wedstrijd tegen PSV speelde Manchester United 35% over links en 35% over rechts. Tegen PSV waren de aanvallen dus ‘eerlijk’ verdeeld over de linkerflank en rechterflank. In deze wedstrijd koos Marcos Rojo (linkercentrale verdediger) er vaak voor om ofwel Schweinsteiger (11 passes), ofwel Smalling (14 passes) aan te spelen. Smalling koos op zijn beurt vaak voor de pass naar Schweinsteiger, die het spel verlegde naar Herrera of Mata. Passes naar linksback Blind of linksvoor Memphis bleven vaak uit, terwijl rechtsback Darmian vaak door Herrera in het spel werd betrokken.
Na de rust zagen we dat Memphis ervoor koos om uit te wijken naar de rechterkant, opdat hij meer in het spel betrokken zou worden. In eerdere wedstrijden bleef Memphis aan de linkerkant vast geplakt. Zo was de Nederlander tegen Liverpool niet tot nauwelijks centraal te vinden.
Mogelijk is dit een indicatie dat het spel van Manchester United georiënteerd is richting de schietgrage Memphis. Echter, kan het uitvallen van opkomende linksback Shaw en het opschuiven van Blind naar zijn positie ook schuldig zijn aan het meer gebruiken van de rechterkant en minder gebruiken van de linkerkant ten opzichte van eerdere wedstrijden.
Conclusie
Het extreem links georiënteerde Manchester United is dus aan de hand van een aantal zaken te verklaren: Juan Mata die op papier op de rechterflank speelt, maar vooral richting de centrale Herrera trekt om daar aan de bal te komen en een keeper die liever Blind (LCV) aanspeelt omdat hij relatief meer vooruit én succesvoller passt dan Smalling (RCV). Een gevolg hiervan is dat Blind met zijn linkerbeen sneller iemand vindt op de linkerflank dan op de rechterflank.
Ook zou de formatie van Louis van Gaal georiënteerd kunnen zijn op de schietgrage Memphis, die ten opzichte van Mata veel aan de zijlijn blijft en vanaf hier met bal aan de voet naar binnen trekt. Tegen PSV speelde Memphis de tweede helft veel vanaf rechts, Mata vanaf ’10’ en Young vanaf de linkerflank. Ook Memphis op de rechterkant kwam meer in het spel voor dan Young op de linkerkant (42 balaanrakingen versus 17).
Als laatste zou het aanvalsspel van United – door de langdurig uitgeschakelde Shaw en het doorschuiven van Blind naar linksback – flink kunnen transformeren. Deze transformatie zou wel voor een wat gevarieerder Manchester United kunnen zorgen, want het extreem links georiënteerde aanvalspel van United is af en toe wat voorspelbaar.
Nog geen reacties
Geef je mening Cancel